Zgodnie z obietnicą zawartą w poprzednim wpisie zamieszczam, uzupełnioną o konieczne wyjaśnienia, notatkę roboczą dotyczącą stworzenia koncepcji, jak to wtedy nazwałem, prasowego iTunes. Prawda, że różni się sporo od koncepcji Publico24 Newsstand? Poniższy tekst pochodzi z października 2016. Wytłuszczeniem zaznaczone są konieczne uzupełnienia dla lepszego zrozumienia tekstu.

Koncern (np. AGORA) spokojnie mógłby stworzyć swoisty prasowy iTunes. Sam zauważam, że nie zawsze lubię kupować całe pisma, dla przeczytania w nich jednego artykułu. Ostatnio chciałem przeczytać artykuł o abp. Głódziu, który opublikował tygodnik „Wprost”. Na szczęście on jako jedyny z tytułów prasowych pozwala na czasowy wykup dostępu do jednego artykułu za opłatę kilkudziesięciu groszy. Dlaczego więc nie można by sobie przygotować własnej gazetki na Publio.pl, złożonej z artykułów różnych tytułów (patrząc na ilość tytułów wydawanych przez koncern z Czerskiej, można byłoby oprzeć go o własne treści, coś jak aplikacja Clou) i wysłać w formacie ePub, mobi czy pdf na czytnik, tablet lub przeczytać na komputerze? Oczywiście powstaje kłopot z umieszczaniem treści komercyjnych. Mogłyby być one dołączane do artykułów lub za dodatkową opłatą reklam pozbawione. Płatności to najmniejszy problem: stały abonament na czas określony, wykup pakietu konkretnej ilości artykułów (tak jak punkty w przypadku Tygodnika Powszechnego), czy zamawianie tekstów konkretnych autorów. Wysyłka automatyczna na urządzenie jak w przypadku wysyłki na Kindle oferowanej przez Politykę Cyfrową, Nexto, czy wspomniane Publio. Można także zaprząc do pracy czytniki marki PocketBook, który świetnie się sprawdza w abonamentowej usłudze Legimi. Może taki model jest przyszłością tradycyjnej prasy?

Jak widać ani rynek muzyczny, ani filmowy nie poszedł w przewidywanym przeze mnie kierunku. Patrząc na  kierunek zmian rynku prasowego czy na polskie Publico24Newsstand czy na nieobecne u nas Apple News+, to wątpię by rynek newsów drukowanych ewoluował w tym kierunku.